rękodzielnik (język polski) edytuj

 
rękodzielnik (1.1)
wymowa:
IPA[ˌrɛ̃ŋkɔˈʥ̑ɛlʲɲik], AS[rŋkoʒ́elʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która wytwarza ręcznie jakieś przedmioty, uprawia rękodzielnictwo
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rękodzieło n, rękodzielnictwo n
forma żeńska rękodzielniczka ż
przym. rękodzielniczy
przysł. rękodzielniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „rękodzielnik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.