rękoczyn

rękoczyn (język polski)

wymowa:

IPA: [rɛ̃ŋˈkɔʧ̑ɨ̃n], AS: [rẽŋkočỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) uderzenie kogoś, pobicie

(1.2) przest. praca wykonywana ręcznie

(1.3) pot. żart. masturbacja

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rękoczyn	rękoczyny
dopełniacz	rękoczynu	rękoczynów
celownik	rękoczynowi	rękoczynom
biernik	rękoczyn	rękoczyny
narzędnik	rękoczynem	rękoczynami
miejscownik	rękoczynie	rękoczynach
wołacz	rękoczynie	rękoczyny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mordobicie

(1.2) rękodzieło

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. rękoczynny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) рукоприкладство n

źródła: