röta

röta (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) gnicie, zgnilizna, butwienie

(1.2) przen. zgnilizna moralna, zepsucie moralne

(1.3) pot. fart, szczęście

czasownik nieprzechodni

(2.1) gnić, butwieć, psuć się

czasownik przechodni

(3.1) powodować gnicie

odmiana:

(1) lp en röta, rötan blm

(2-3) att röta, rötar, rötade, rötat, röta! ; pres. part. rötande, perf. part. rötad

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) ta röta / angripas av röta → gnić

(1.3) vilken röta att … → jakie szczęście, że …

synonimy:

(1.1) förruttnelse, ruttenhet

(1.3) tur, flax

(2.1) ruttna, murkna

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rötande, rötning

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe rötmånad, rötsvamp, rötägg • benröta, blötröta, rättsröta, tandröta

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: rota → grzebać, nie mylić z: råtta → szczur

źródła:

röta (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

rȫta

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) radzić

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. röt m, röter m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: