pyra

pyra (język polski)

pyry (1.1) z gzikiem

wymowa:

IPA: [ˈpɨra], AS: [pyra]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. (Poznań) reg. łódz. ziemniak

(1.2) lekcew. mieszkaniec Poznania

(1.3) reg. łódz. miłośnik ziemniaków

odmiana:

lp pyr|a, ~y, ~ze, ~ę, ~ą, ~ze, ~o; lm pyr|y, ~ / ~ów, ~om, ~y, ~ami, ~ach, ~y

przykłady:

(1.1) A ty pierduśnico nie blubraj mi tu, ino fyraj do składu po pyry na ajntopf! → A ty, plotkaro, nie gadaj tu o głupotach, ale biegnij szybko do sklepu po ziemniaki na danie jednogarnkowe.

(1.2) Pan młody z Poznania, to się na wesele tych pyrów najechało.

(1.3) Z mojego teścia to straszna pyra jest. Mięsa może nie jeść, ale kartofle do obiadu zawsze muszą być.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pyry z gzikiem • pyry deptane

(1.2) poznańska pyra

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pyrkarz m, pyrkorz m, pyrczanka ż

forma XVIII-wieczna perka

zdrobn. pyreczka, pyrka, pyruszka

przym. pyrczany, pyrczanny

związki frazeologiczne:

idź w pyry • patrzeć jak byk na pyrę • skocz mi w pyry

etymologia:

etymologia niejasna, hipotetyczny związek z Peru, skąd pochodzą ziemniaki

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ziemniak

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: poznaniak

źródła:

pyra (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stos pogrzebowy

odmiana:

(1.1) pyr|a, ~ae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pyra	pyrae
dopełniacz	pyrae	pyrārum
celownik	pyrae	pyrīs
biernik	pyram	pyrās
ablatyw	pyrā	pyrīs
wołacz	pyra	pyrae

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. πυρά < gr. πῦρ

źródłosłów dla ang. pyre, hiszp. pira, port. pira, wł. pira

uwagi:

źródła: