pustelnia

pustelnia (język polski)

pustelnia (1.1)

pustelnia (1.1)

pustelnia (1.2)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) siedziba pustelnika; zob. też erem w Wikipedii

(1.2) archit. niewielki pawilon w ogrodzie lub parku przeznaczony do wypoczynku na uboczu; zob. też ermitaż (architektura) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pustelnia	pustelnie
dopełniacz	pustelni	pustelni
celownik	pustelni	pustelniom
biernik	pustelnię	pustelnie
narzędnik	pustelnią	pustelniami
miejscownik	pustelni	pustelniach
wołacz	pustelnio	pustelnie

przykłady:

(1.1) Eremita zamieszkał w pustelni, gdzie znalazł ciszę i spokój.

(1.2) Znalazł hrabinę w pustelni, drzemała z pieskiem na kolanach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przebywać w / iść do / udać się do / zamieszkać w pustelni

synonimy:

(1.1) erem, eremitorium, samotnia

(1.2) ermitaż, pawilon

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) klasztor, dom zakonny

(1.2) budynek, budowla

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pustynnienie n, pustelnik m, pustelnica ż, pustelnictwo n, pustynia ż, pustka ż, pustkowie ż, pustelniczka ż

przym. pustelniczy, pusty

przysł. pustelniczo, pusto

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pusto + -elnia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hermitage
• francuski: (1.1) ermitage m; (1.2) ermitage m
• gudźarati: (1.1) આશ્રમ m (āśrama)
• łaciński: (1.1) hermitagium
• włoski: (1.1) eremo m, romitaggio m, romitorio m

źródła: