punc

punc (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) znak probierczy

(1.2) piętno

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

punc (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) pąsowy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

przym. punca

rzecz. punco

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. ponceau

uwagi:

źródła:

punc (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) punca, cecha – znak wybijany na przedmiotach z metali szlachetnych

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. puncovať ndk./dk., opuncovať dk.

przym. puncový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: