puścić w trąbę (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpuɕʨ̑iʨ̑ ˈf‿trɔ̃mbɛ], AS[puśćić f‿trõmbe], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.denazal.asynch. ą przyim. nie tw. syl.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa dokonana

(1.1) pot. porzucić, opuścić kogoś, zerwać z kimś[1]
odmiana:
(1.1) zob. puścić, „w trąbę” nieodm.
przykłady:
(1.1) Wyznała mi miłość, a na drugi dzień puściła mnie w trąbę[2].
składnia:
(1.1) puścić + B. (kogoś) + w trąbę
kolokacje:
synonimy:
(1.1) puścić kantem
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Bąba, Jarosław Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN ISBN 83-01-13696-0, s. 668.
  2. z Internetu