puścić strzałkę

puścić strzałkę (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpuɕt͡ɕit͡ɕ ˈsṭʃawkɛ], AS: [puśćić sṭšau̯ke], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• denazal.

^ⓘ

znaczenia:

fraza czasownikowa dokonana

(1.1) pot. wybrać czyjś numer telefonu i rozłączyć się, zanim ktoś zdąży odebrać, co jest robione w celu przekazania jakiejś informacji

odmiana:

(1.1) zob. puścić, „strzałkę” nieodm.

przykłady:

(1.1) Kiedy będziesz dojeżdżał, puść mi strzałkę.

składnia:

(1.1) puścić + C. (komuś) + strzałkę • puścić strzałkę + do D. (kogoś)

kolokacje:

synonimy:

(1.1) puścić sygnał, wysłać dzwonek, puścić szczurka, puścić głuchacza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

Zwyczaj przesyłania prostych komunikatów w formie "puszczania strzałki" powstał w latach 90-tych XX wieku, kiedy rozmowy przez telefony komórkowe oraz SMS były drogie.

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

źródła: