puścić się pędem

puścić się pędem (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpuɕʨ̑iʨ̑‿ɕɛ ˈpɛ̃ndɛ̃m], AS[puśćić‿śe pndẽm], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.denazal.asynch. ę zestr. akc.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) pobiec, podbiec gdzieś bardzo szybko i gwałtownie; pędzić, gnać gdzieś
odmiana:
(1.1) zob. puścić się, „pędem” nieodm.
przykłady:
(1.1) (…) jakaś kobieta rozpoznała Valentina i wykrzynęła jego nazwisko. W przeciągu zaledwie kilku sekund wyzwoliło to zbiorowy amok, a wszystkie przedstawicielki płci pięknej znajdujące się w zasięgu słuchu puściły się pędem w jego kierunku.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Noel Botham, Valentino. Pierwszy amant kina, Wydawnictwo Ravi 2003, s. 8.