psychiatra (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[psɨˈxʲjatra], AS[psyχʹi ̯atra], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób psychicznych
(1.2) środ. karc. długo namyślający się gracz[1]

rzeczownik, rodzaj żeński[potrzebne źródło]

(2.1) med. kobieta lekarz posiadająca specjalizację w dziedzinie psychiatrii[2]
odmiana:
(1.1-2, 2.1)
przykłady:
(1.1) Okazało się, że na wizytę u psychiatry będzie musiał poczekać trzy tygodnie.
(2.1) Grażyna jest psychiatrą i pracuje w węgorzewskim szpitalu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) psychiatra dziecięcy / naczelny / sądowy / wojskowyleczyć się u psychiatry • wizyta u psychiatry • iść do psychiatry • gabinet / konsultacja / porada psychiatry
synonimy:
(1.2) psycholog
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) lekarz
(2.1) lekarka
hiponimy:
(1.1) psychopatolog
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. psychika ż, psychiatria ż, psychiatryk m
przym. psychiatryczny
przysł. psychiatrycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Gry karciane w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 62.
  2.   Hasło „psychiatra” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.