psubrat (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpsubrat], AS[psubrat]
podział przy przenoszeniu wyrazu: psu•brat[1]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pejor. przest. osoba uważana za podłą lub do której mówiący ma negatywny stosunek[2]
odmiana:
(1.1)[3]
przykłady:
(1.1) Jego syny i wnuki do dziesiątego pokolenia będą pamiętali karę i żaden psubrat już tu nie przylecidorzucił chłop z kamieniem w ręku[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) łachmyta, łapserdak, drapichrust, gałgan, hultaj, huncwot, ladaco, nic dobrego, niecnota, obwieś, oczajdusza, psiadusza, psiajucha, psianoga, ptaszek, utrapieniec[5]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „psubrat” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „psubrat” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3.   Hasło „psubrat” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Bolesław Prus, Ze wspomnień cyklisty
  5.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.