przyzwoity (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌpʃɨzvɔˈjitɨ], AS[pšyzvoi ̯ity], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.epenteza i ̯ akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dość dobry, wystarczająco dobry, spełniający oczekiwania
(1.2) porządny, dobrze się prowadzący, zachowujący się dobrze, porządnie, właściwie
(1.3) właściwy, stosowny
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Naprawdę masz śliczną trójkątną buzię ze spiczastym noskiem i rzeczywiście trochę przypominasz zaaferowaną myszkę. Cudowną myszkę, z ciekawymi świata ślepkami. Poza tym masz oryginalne, rudawe włosy i zupełnie przyzwoite, wcale nie mysie nóżki.[1]
składnia:
kolokacje:
przyzwoita pora
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przyzwoitka ż, przyzwoitość ż
przysł. przyzwoicie
przym. nieprzyzwoity
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Kinga Dunin, Tabu, 1998