przysiąść (język polski)

edytuj
 
kobieta przysiadła (1.1)
wymowa:
IPA[ˈpʃɨɕɔ̃w̃ɕʨ̑], AS[pšyśõũ̯ść], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. przysiadać, przysiadywać)

(1.1) usiąść gdzieś na chwilę, na brzegu
(1.2) ugiąć nogi, obniżając się
(1.3) przygnieść coś podczas siadania
(1.4) zapaść się
(1.5) zmienić pozycję z leżącej na siedzącą
(1.6) łow. o ptaku łowczym: siąść na zdobyczy po strąceniu jej z powietrza[1]
(1.7) przest. obsiąść[1]
(1.8) przest. osiąść[1]

czasownik zwrotny dokonany przysiąść się (ndk. przysiadać się, przysiadywać się)

(2.1) usiąść przy czymś lub kimś
(2.2) dołączyć do towarzystwa siadając
(2.3) pot. dosiadać się do pojazdu
odmiana:
przykłady:
(1.1) - Ciekawe, jak on tu wlazł? - spytał Grzesio i przysiadł na kaloryferze[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przysiąść się
(1.2) przykucnąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. siad mrz, siedzenie n
czas. siedzieć, siadać
wykrz. siad
związki frazeologiczne:
przysiąść fałdów
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „przysiadać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Janusz Głowacki, Rose Café i inne opowieści, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.