przewiercić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pʃɛˈvʲjɛrʲʨ̑iʨ̑], AS[pševʹi ̯erʹćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. przewiercać)

(1.1) wywiercić w czymś otwór na wylot
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Właśnie przewierciłem deskę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozwiertak mrz, przewiercanie n, przewiercenie n, wiertarka ż, wiertło n, wiercenie n, wiertareczka ż
czas. wiercić ndk., przewiercać ndk., wywiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić się dk., wwiercać się ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. prze- + wiercić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: