przekora

przekora (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) skłonność do postępowania odwrotnego, niezgodnego z oczekiwaniem innych

(1.2) osoba przekorna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przekorność

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nieposłuszeństwo

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przekorność ż, daw. przekór m

przym. przekorny

przysł. przekornie, na przekór

przyim. na przekór

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. przekorzyć się → działać na przekór, sprzeciwiać się < pol. korzyć → pokazywać swoją wyższość nad innymi < prasł. *koriti → łajać, lżyć, czynić wyrzuty

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) spite

źródła: