przeć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pʃɛʨ̑], AS[pšeć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) posuwać się z wysiłkiem, gwałtownie naprzód lub w górę
(1.2) przen. usilnie do czegoś dążyć, forsować coś
(1.3) med. napinać mięśnie, wywołując ucisk na odpowiednie narządy jamy brzusznej, najczęściej podczas porodu
(1.4) st.pol. zapierać się, nie przyznawać się do czegoś
odmiana:
(1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Statek parł niestrudzenie naprzód, prując dziobem fale.
składnia:
(1.1) przeć na + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. naprzeć, poprzeć, wyprzeć, zaprzeć, przyprzeć, wesprzeć, uprzeć się, podeprzeć, odeprzeć, opierać
rzecz. pierczyk mos, pierca mos, zapora ż, parcie
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. прти
uwagi:
rzadko używany
tłumaczenia:
źródła: