prymus

prymus (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) eduk. najlepszy uczeń

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) techn. typ naftowej maszynki do gotowania

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prymus	prymusi
dopełniacz	prymusa	prymusów
celownik	prymusowi	prymusom
biernik	prymusa	prymusów
narzędnik	prymusem	prymusami
miejscownik	prymusie	prymusach
wołacz	prymusie	prymusi
depr. M. i W. lm: (te) prymusy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prymus	prymusy
dopełniacz	prymusa	prymusów
celownik	prymusowi	prymusom
biernik	prymus	prymusy
narzędnik	prymusem	prymusami
miejscownik	prymusie	prymusach
wołacz	prymusie	prymusy

przykłady:

(1.1) W klasie Waldka jest prymus.

(2.1) Zagotowałbyś wodę na prymusie i zaparzył mi ziółek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) uczeń

(2.1) maszynka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. prymusostwo

forma żeńska prymuska ż

(2.1)

rzecz.

zdrobn. prymusik

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) p.łac. primus → pierwszy

(2.1) p.łac. primus; nazwa fabryczna

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) top student, top of the class
• białoruski: (1.1) найлепшы вучань m; (2.1) прымус m
• bułgarski: (1.1) отличник m
• duński: (1.1) primus w
• rosyjski: (1.1) лучший ученик m; (2.1) примус m
• ukraiński: (1.1) відмінник m; (2.1) примус m
• włoski: (1.1) primo m, allievo modello m; (2.1) fornello a petrolio m

źródła: