prymitywność (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co prymitywne, pierwotne; cecha tych, którzy prymitywni, pierwotni
(1.2) cecha tego, co prymitywne, prostackie; cecha tych, którzy prymitywni, prostaccy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
(1.1) prymitywność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pierwotność
(1.2) prostackość
antonimy:
hiperonimy:
(1.1-2) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prymitywizm m, prymitywista m, prymitywistka ż, prymitywizacja ż, prymitywizowanie n, prymitywnienie n, prymityw m
czas. prymitywizować, prymitywnieć
przym. prymitywny, prymitywistyczny
przym. prymitywnie, prymitywistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. prymitywny + -ość
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „prymitywność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.