prymityw

prymityw (język polski) edytuj

wymowa:: IPA: [prɨ̃ˈmʲitɨf], AS: [prỹmʹityf], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pogard. człowiek niekulturalny, ograniczony intelektualnie

(1.2) autor prymitywów (2.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) szt. rodzaj dzieła wykonanego w prosty sposób, prymitywnie, charakteryzujące się naiwnością, często stylizowane na sztukę ludów pierwotnych

(2.2) inform. rodzaj figur geometrycznych, z których buduje się inne, bardziej skomplikowane; zob. też prymityw w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prymityw	prymitywy
dopełniacz	prymitywa	prymitywów
celownik	prymitywowi	prymitywom
biernik	prymitywa	prymitywów^[1]
narzędnik	prymitywem	prymitywami
miejscownik	prymitywie	prymitywach
wołacz	prymitywie	prymitywy

ndepr. M. i W. lm: (ci) prymitywi

(2.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prymityw	prymitywy
dopełniacz	prymitywu	prymitywów
celownik	prymitywowi	prymitywom
biernik	prymityw	prymitywy
narzędnik	prymitywem	prymitywami
miejscownik	prymitywie	prymitywach
wołacz	prymitywie	prymitywy

przykłady:: (1.1) Ale tu bałagan! Jakiś prymityw nie posprzątał po sobie!; (2.1) Patrzę na ten obraz i sam nie wiem, czy to obraz przedszkolaka, czy prymityw.; (2.2) W grafice komputerowej najczęściej jako prymitywów używa się trójkątów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) prostak, troglodyta; (1.2) prymitywista

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. prymitywizm m, prymitywność ż, prymitywista m, prymitywizacja ż, prymitywizowanie n; czas. prymitywizować ndk.; przym. prymitywny; przysł. prymitywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.1-2) (2.1) łac. primitivus → pierworodny, pierwszy w swoim rodzaju < łac. primus; (2.2) ang. primitive < łac. primitivus

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) barbarian, ape; (1.2) primitive; (2.2) primitive
esperanto: (1.1) primitivulo, krudulo; (1.2) novprimitivulo

źródła:

↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.

prymityw (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) prymitywny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

[SGJP-1] Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.

[1]