prymicje (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) kult. rel. uroczystości i zwyczaje związane z pierwszą mszą odprawianą przez neoprezbitera; zob. też prymicja w Wikipedii
(1.2) daw. pierwociny, pierwsze plony (tylko w liczbie mnogiej)[1]
(1.3) liter. pierwociny jakiejś kultury, jakiegoś gatunku literackiego lub jakiegoś autora (tylko w liczbie mnogiej)[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Czego życzy się księdzu na prymicjach?
(1.1) Po prymicjach neoprezbiter pojechał w Tatry z rodziną.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) pierwociny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) msza, uroczystość
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prymicjant m, prymicja ż
przym. prymicyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. primitiae
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. sjp.pl
  2. sjp.pwn.pl
  3.   Hasło „prymicje” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.