prozopagnozja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌprɔzɔpaɡˈnɔzʲja], AS[prozopagnozʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. med. niezdolność do rozpoznawania twarzy[1]; zob. też prozopagnozja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ślepota twarzy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Klub Świat Książki, Warszawa 2000, ISBN 83-7227-582-3, s. 412.
  2.   Hasło „prozopagnozja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.