prowokowanie

prowokowanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌprɔvɔkɔˈvãɲɛ], AS: [provokovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dokonywanie prowokacji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	prowokowanie
dopełniacz	prowokowania
celownik	prowokowaniu
biernik	prowokowanie
narzędnik	prowokowaniem
miejscownik	prowokowaniu
wołacz	prowokowanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prowok mos, prowokacja ż, prowokacyjność ż, prowokatorstwo n, prowokator m, prowokatorka ż, sprowokowanie n

czas. prowokować ndk., sprowokować dk.

przym. prowokacyjny, prowokatorski

przysł. prowokacyjnie, prowokatorsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od prowokować

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) تحرش
• białoruski: (1.1) правакаванне n
• rosyjski: (1.1) провоцирование n
• ukraiński: (1.1) провокування n
• węgierski: (1.1) provokálás

źródła: