prowiant

prowiant (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈprɔvʲjãnt], AS: [provʹi ̯ãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) żywność, zapasy żywności

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prowiant	prowianty
dopełniacz	prowiantu	prowiantów
celownik	prowiantowi	prowiantom
biernik	prowiant	prowianty
narzędnik	prowiantem	prowiantami
miejscownik	prowiancie	prowiantach
wołacz	prowiancie	prowianty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) suchy prowiant

synonimy:

(1.1) żywność, pożywienie, wiktuały, daw. wiwenda, pot. wałówka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prowiantowanie n, zaprowiantowanie n, prowiantura ż, prowiantowy m, prowiantowa ż, prowiancik mrz

czas. prowiantować ndk., zaprowiantować dk.

przym. prowiantowy, prowiancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Proviant z śr.łac. provenda

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) provisions, przest. victual
• hawajski: (1.1) ō
• japoński: (1.1) 食料
• litewski: (1.1) maistas m
• niemiecki: (1.1) Proviant m
• rosyjski: (1.1) провиант m
• włoski: (1.1) viveri ż lm

źródła: