prostaczek

prostaczek (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. ktoś niewykształcony, ubogi

(1.2) zdrobn. od: prostak

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prostaczek	prostaczkowie
dopełniacz	prostaczka	prostaczków
celownik	prostaczkowi	prostaczkom
biernik	prostaczka	prostaczków
narzędnik	prostaczkiem	prostaczkami
miejscownik	prostaczku	prostaczkach
wołacz	prostaczku	prostaczkowie

przykłady:

(1.1) Do komnaty papieskiej wprowadzono grupkę prostaczków, którzy prosili o posłuchanie.

(1.1) Wygnani od mędrków i króli, prostaczek nas przytuli.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) maluczki

(1.2) prostak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prostaczka ż, prostak m, prostactwo n

przym. prostacki

przysł. prostacko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. prostak + -aczek

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) simple
• francuski: (1.1) sot m
• hiszpański: (1.1) simple m
• portugalski: (1.1) simples m
• rosyjski: (1.1) простак m
• włoski: (1.1) semplice m

źródła: