problematyczność (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co problematyczne; cecha tych, którzy problematyczni
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) problematyczność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) niepewność, niemiarodajność
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. problem m, problemik m, problemowość ż, problemista m, problemistka ż, problemat m, problemacik m, problematyka ż, problematyzacja ż, problematyzowanie n
czas. problematyzować
przym. problematyczny, problemowy
przysł. problematycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. problematyczny + -ość
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „problematyczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.