priorytet

priorytet (język polski)

wymowa:

IPA: [prʲjɔˈrɨtɛt], AS: [prʹi ̯orytet], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pierwszeństwo przysługujące czemuś

(1.2) coś, co ma pierwszeństwo przed czymś innym; sprawa/kwestia bardzo ważna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	priorytet
dopełniacz	priorytetu
celownik	priorytetowi
biernik	priorytet
narzędnik	priorytetem
miejscownik	priorytecie
wołacz	priorytecie

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	priorytet	priorytety
dopełniacz	priorytetu	priorytetów
celownik	priorytetowi	priorytetom
biernik	priorytet	priorytety
narzędnik	priorytetem	priorytetami
miejscownik	priorytecie	priorytetach
wołacz	priorytecie	priorytety

przykłady:

(1.1) [...] Rząd japoński przyznał priorytet rozwojowi technologii budowy mikrourządzeń. [...] (z Internetu)

(1.2) Posłowie ustalali priorytety polskiej polityki zagranicznej.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przyznawać czemuś priorytet

synonimy:

(1.1) pierwszeństwo, prymat

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) cel, sprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. priorytetowy

przysł. priorytetowo

rzecz. priorytecik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Priorität, franc. priorité

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) priority
• arabski: (1.2) أولية
• baskijski: (1.1) lehentasun
• białoruski: (1.1) прыярытэт m
• francuski: (1.1) priorité ż
• galicyjski: (1.1) prioridade ż
• hiszpański: (1.1) prioridad ż
• kataloński: (1.1) prioritat ż
• niemiecki: (1.1) Priorität ż
• nowogrecki: (1.1) προτεραιότητα ż
• portugalski: (1.1) prioridade ż
• rosyjski: (1.1) приоритет m
• ukraiński: (1.1) пріоритет m

źródła: