prekursor

prekursor (język polski)

wymowa:

IPA: [prɛˈkursɔr], AS: [prekursor]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która w danej dziedzinie wyprzedza innych, zwiastuje jakiś nowy kierunek, okres itp.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) chem. substancja towarzysząca pierwszemu stadium reakcji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prekursor	prekursorzy
dopełniacz	prekursora	prekursorów
celownik	prekursorowi	prekursorom
biernik	prekursora	prekursorów
narzędnik	prekursorem	prekursorami
miejscownik	prekursorze	prekursorach
wołacz	prekursorze	prekursorzy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prekursor	prekursory
dopełniacz	prekursora	prekursorów
celownik	prekursorowi	prekursorom
biernik	prekursor	prekursory
narzędnik	prekursorem	prekursorami
miejscownik	prekursorze	prekursorach
wołacz	prekursorze	prekursory

przykłady:

(1.1) Prekursorzy nowych technologii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) innowator, nowator, pionier

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prekursorstwo n

forma żeńska prekursorka ż

przym. prekursorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. praecursor

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trailblazer
• francuski: (1.1) précurseur m
• hiszpański: (1.1) precursor m
• interlingua: (1.1) precursor, predecessor
• niemiecki: (1.1) Vorläufer m
• nowogrecki: (1.1) πρόδρομος m
• rosyjski: (1.1) прекурсор m, предшественник m; (2.1) прекурсор m

źródła: