prawactwo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[praˈvaʦ̑tfɔ], AS[pravactfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) polit. pogard. poglądy skrajnie prawicowe
(1.2) polit. pogard. ludzie, ugrupowania o poglądach skrajnie prawicowych
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Lewicy i jej obłudy nie cierpię znacznie bardziej, ale prawactwo z każdym dniem mierzi mnie coraz mocniej.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.2) wspierać / popierać / zwalczać / tępić / niszczyć prawactwo
synonimy:
(1.1) skrajna prawica
antonimy:
(1.1) lewactwo
hiperonimy:
(1.1) prawicowość
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prawniczek mos, prawak m, prawica ż, prawicowość ż, prawicowiec m, prawo n
przym. prawacki, prawy, prawicowy
przysł. prawacko, prawo, prawicowo
przedr. prawo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. neonazizm • neofaszyzm
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jakub Wozinski, Nie-lewicowy blog anty-prawicowy Jakuba Wozinskiego, Prawactwo, 13 maja 2012