wymowa:
IPA[prãˈmatka], AS[prãmatka], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) podn. pierwsza kobieta, która zapoczątkowała ludzkość, dany naród lub ród; kobieta, której one potomstwem
(1.2) przen. początek, źródło, kolebka, miejsce powstania czegoś
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Wenus, jako matka Eneasza, uchodziła za pramatkę całego rodu julijskiego.
(1.2) a na piekielnej przełęczy, / nad dnem Styksowych otchłani, / siedzi pod złomem niebotycznej grani / pramatka Grzechu, jasnowłosa Ewa, / z gadziną zdrady u swych białych stóp[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. pra- + matka
uwagi:
(1.1-2) por. praojciec
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Kasprowicz: Dies irae