prądnica

prądnica (język polski)

prądnica (1.1)

prądnica (1.1)

wymowa:

IPA: [prɔ̃ndʲˈɲiʦ̑a], AS: [prõndʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą  ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fiz. elektr. urządzenie do zamiany energii mechanicznej na elektryczną; zob. też prądnica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prądnica	prądnice
dopełniacz	prądnicy	prądnic
celownik	prądnicy	prądnicom
biernik	prądnicę	prądnice
narzędnik	prądnicą	prądnicami
miejscownik	prądnicy	prądnicach
wołacz	prądnico	prądnice

przykłady:

(1.1) Gdy zgasło światło, dziadek poszedł do stodoły i uruchomił prądnicę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) prądnica synchroniczna / prądu stałego / zmiennego • prądnica obcowzbudna / szeregowa / bocznikowa / szeregowo-bocznikowa • wirnik / rotor / stojan / stator prądnicy • napięcie znamionowe / prąd znamionowy / moc prądnicy

synonimy:

antonimy:

(1.1) silnik

hiperonimy:

(1.1) generator

hiponimy:

(1.1) dynamo, alternator

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prąd m, prądzik m, prądownica ż, prądzenie n

czas. prądzić ndk.

przym. prądnicowy, prądowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. prąd + -ica

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) generator
• interlingua: (1.1) dynamo
• niemiecki: (1.1) Generator m
• nowogrecki: (1.1) γεννήτρια ż, δυναμό n

źródła: