pozabijać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) zabić wielu ludzi lub wiele zwierząt
(1.2) zabić (np. deskami i gwoździami) wiele otworów

czasownik zwrotny dokonany pozabijać się (ndk. brak)

(2.1) pot. o grupie osób: zabić siebie nawzajem
(2.2) pot. o grupie osób: zginąć lub odebrać sobie życie
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Podczas domowej awantury groził domownikom, że ich pozabija[1].
(1.2) Okna ktoś pozabijał deskami i musiał zapalić zapałkę[2].
(2.1) Najlepiej byłoby dla nas, gdyby pozabijali się wzajemnie[3].
(2.2) O ile drogowcy nie wezmą się natychmiast do roboty, kolarze pozabijają się zanim dojadą do mety[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
ims. zabity
rzecz. zabity mos, zabójczyni ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. po- + zabijać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zdarzyło się, „Głos Szczeciński”, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Stasiuk, Opowieści galicyjskie, 1955, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Ryszard Sługocki, Na przekór i na bakier, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Łukasz Bobek, Gazeta Krakowska, 2008-05-15, Narodowy Korpus Języka Polskiego.