pozór
pozór (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) to, co jest widoczne na zewnątrz, nierzadko udane
- (1.2) gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) uwaga[1][2]
- (1.3) st.pol. wygląd
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pozór pozory dopełniacz pozoru pozorów celownik pozorowi pozorom biernik pozór pozory narzędnik pozorem pozorami miejscownik pozorze pozorach wołacz pozorze pozory
- przykłady:
- (1.1) Kaśka wydaje się być radosna, ale to tylko pozory. Śmierć przyjaciela bardzo ją przybiła.
- (1.2) Dej se pozór. → Uważaj.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zachowywać pozory • na pozór • z pozoru • pod pozorem
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pozornik mzw, pozorność ż, pozoracja ż, pozoranctwo n, pozorant m, pozorantka ż, pozorowanie n, upozorowanie n
- czas. pozorować ndk., upozorować dk.
- przym. pozorny, pozoracyjny
- przysł. pozornie, pozoracyjnie
- związki frazeologiczne:
- pozory mylą • ratować pozory • stwarzać pozory • gra pozorów • pod żadnym pozorem
- etymologia:
- (1.2) kalka językowa z czeskiego pozor
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: uwaga
- angielski: (1.1) appearance
- białoruski: (1.1) бачнасць ż
- esperanto: (1.1) ŝajno
- hiszpański: (1.1) apariencia ż
- interlingua: (1.1) apparentia
- niemiecki: (1.1) Anschein m
- rosyjski: (1.1) видимость ż
- szwedzki: (1.1) sken n
- źródła: