powinowactwo
powinowactwo (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌpɔvʲĩnɔˈvaʦ̑tfɔ], AS: [povʹĩnovactfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) praw. stosunek rodzinny, który zachodzi między jednym z małżonków a krewnymi drugiego małżonka
- (1.2) pot. podobieństwo
- (1.3) fiz. chem. zdolność pierwiastków do wchodzenia ze sobą w reakcje
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik powinowactwo powinowactwa dopełniacz powinowactwa powinowactw celownik powinowactwu powinowactwom biernik powinowactwo powinowactwa narzędnik powinowactwem powinowactwami miejscownik powinowactwie powinowactwach wołacz powinowactwo powinowactwa
- przykłady:
- (1.1) Między dziewierzem a bratową zachodzi stosunek powinowactwa.
- (1.3) Powinowactwo elektronowe to wielkość charakteryzująca zdolność atomu do przyłączania elektronu i tworzenia anionu.
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) pokrewieństwo
- hiperonimy:
- (1.1) koligacja
- hiponimy:
- (1.1) szwagrostwo
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. powinowaty m, powinowata ż
- czas. spowinowacać ndk., spowinowacić dk.
- przym. powinowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.2) афинитет m; (1.3) афинитет m
- hiszpański: (1.1) parentesco de afinidad m; (1.3) afinidad ż
- nowogrecki: (1.1) συγγένεια εξ αγχιστείας ż; (1.3) χημική συγγένεια ż
- rosyjski: (1.3) сродство n
- źródła: