poszukiwacz (język polski)

edytuj
 
poszukiwacz (1.1) złota
wymowa:
IPA[ˌpɔʃuˈcivat͡ʃ], AS[pošuḱivač], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która czegoś poszukuje
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zagraniczni poszukiwacze żon wolą dziewczyny mające wyższe wykształcenie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) eksplorator; gw. (Górny Śląsk) sznupok
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) szperacz, tropiciel
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poszukiwanie n, poszukanie n, szukanie n, poszukiwany mos, poszukiwana ż, poszukiwania lm nmos, przeszukiwanie n, przeszukanie n, szukacz mos/mrz, szukaczka ż
forma żeńska poszukiwaczka ż
czas. poszukiwać ndk., poszukać dk., szukać ndk., przeszukać dk., przeszukiwać ndk.
przym. poszukiwawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. poszukiwać + -acz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: