poszukiwacz
poszukiwacz (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik poszukiwacz poszukiwacze dopełniacz poszukiwacza poszukiwaczy / poszukiwaczów[1] celownik poszukiwaczowi poszukiwaczom biernik poszukiwacza poszukiwaczy / poszukiwaczów[1] narzędnik poszukiwaczem poszukiwaczami miejscownik poszukiwaczu poszukiwaczach wołacz poszukiwaczu poszukiwacze
- przykłady:
- (1.1) Zagraniczni poszukiwacze żon wolą dziewczyny mające wyższe wykształcenie.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) eksplorator; gw. (Górny Śląsk) sznupok
- antonimy:
- hiperonimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. poszukiwanie n, poszukanie n, szukanie n, poszukiwany mos, poszukiwana ż, poszukiwania lm nmos, przeszukiwanie n, przeszukanie n, szukacz mos/mrz, szukaczka ż
- forma żeńska poszukiwaczka ż
- czas. poszukiwać ndk., poszukać dk., szukać ndk., przeszukać dk., przeszukiwać ndk.
- przym. poszukiwawczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. poszukiwać + -acz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) searcher, seeker, prospector
- baskijski: (1.1) bilatzaile
- białoruski: (1.1) шукальнік m (šukalʹnìk)
- bułgarski: (1.1) търсач m
- esperanto: (1.1) serĉisto
- fiński: (1.1) etsijä
- francuski: (1.1) chercheur m
- hiszpański: (1.1) buscador m
- kataloński: (1.1) cercador m
- kazachski: (1.1) іздеуші (izdewşi)
- litewski: (1.1) ieškotojas m
- niderlandzki: (1.1) zoeker m
- niemiecki: (1.1) Suchender m
- portugalski: (1.1) buscador m
- rosyjski: (1.1) искатель m (iskatelʹ)
- walijski: (1.1) chwiliwr m
- włoski: (1.1) cercatore m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Porada „rzeczowniki rodzaju męskiego z końcówką ‑acz a. ‑arz” w: Poradnia językowa PWN.