popielnik (język polski) edytuj

 
popielnik (1.1)
 
popielnik (1.2)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. zbiornik pod komorą paleniskową pieca lub kotła; zob. też popielnik w Wikipedii
(1.2) bot. cyneraria

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) liter. ktoś zrodzony z popiołów[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Na Wojtusia z popielnika / iskiereczka mruga[2].
(1.2) Na rabacie posadzimy popielniki, astry i studentki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) reg. śl. popielorz
(1.2) cyneraria
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zbiornik
(1.2) roślina
(2.1) postać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. popiół m, popielec m, Popielec m, Popiel m, Popielniki nmos, popielnica ż, popielniczka ż, popioły nmos
czas. popielić ndk.
przym. popielny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. popiół + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: cyneraria
źródła:
  1.   Hasło „popielnik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Janina Porazińska Na Wojtusia