ponuro

ponuro (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔ̃ˈnurɔ], AS: [põnuro], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) …od przym. → ponury

odmiana:

(1.1) stopień wyższy bardziej ponuro

przykłady:

(1.1) Jacek ponuro wpatrywał się w spaloną płytę główną swojego komputera.

składnia:

kolokacje:

(1.1) patrzeć / spojrzeć / milczeć ponuro

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) otryntno, otympnie, otympno

antonimy:

(1.1) pogodnie, wesoło

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ponurość ż, ponurak m, ponuraczka ż, ponuractwo n, ponurzenie n, sponurzenie n

czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.

przym. ponury, ponuracki

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ponury

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gloomily
• białoruski: (1.1) панура
• kaszubski: (1.1) kòmùdno
• niemiecki: (1.1) düster, finster
• słowacki: (1.1) ponuro
• ukraiński: (1.1) понуро

źródła:

ponuro (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

przysłówek

(1.1) ponuro

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ponurý

rzecz. ponurosť ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: