pomocnictwo (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. umyślne przestępstwo lub wykroczenie polegające na ułatwieniu innej osobie popełnienia czynu zabronionego; zob. też pomocnictwo w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Działanie oskarżonych trafnie zakwalifikowano jako pomocnictwo do dokonania zabójstwa[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) pomocnictwo w przestępstwie / w wykroczeniu • pomocnictwo w zamiarze bezpośrednim / w zamiarze ewentualnymbyć oskarżonym o pomocnictwo • być skazanym za pomocnictwo • podżeganie do pomocnictwa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przestępstwo, wykroczenie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pomoc ż, pomocnik m, pomocnica ż, pomocniczka ż, pomagier m, pomagierka ż, pomocniczość ż, pomocność ż, pomocne n
czas. pomagać ndk., pomóc dk., dopomóc dk., wspomagać ndk., wspomóc dk.
przym. pomocny, pomocowy, pomocniczy
przysł. pomocowo, pomocniczo, pomocnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Nie mylić z wyrazem pomocniczość.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Fragment uzasadnienia wyroku sądowego [1].