polszczyzna (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[pɔlˈʃʧ̑ɨzna], AS[polščyzna]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. język polski
(1.2) przest. ogół cech polskich[1]
(1.3) przest. rzad. Polacy[1]
odmiana:
(1.1-3) blm,
przykłady:
(1.1) Henryk Sienkiewicz zręcznie posługiwał się siedemnastowieczną polszczyzną.
(1.1) Na to odmienne rozwarstwienie polszczyzny i czeszczyzny wpłynęła inna historia obu języków[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) język polski
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Polska ż, polskość ż, Polak mos, Polka ż, Polaczek mos, polaczek mos, polon mrz, polski mrz
przym. polski
przysł. polsko
związki frazeologiczne:
łamana polszczyzna
etymologia:
pol. polski + -yzna
uwagi:
(1.1) zobacz też: angielszczyznaarabszczyznabiałoruszczyznabułgarszczyznachińszczyznachorwacczyznaczeszczyznafrancuszczyznagreczyznahiszpańszczyznahebrajszczyznamongolszczyznaniemczyznaportugalszczyznaruszczyznasłowacczyznasłoweńszczyznaturecczyznaukraińszczyznawęgierszczyznawłoszczyzna
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „polszczyzna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jacek Baluch, "Wstęp", w: Jaroslav Hašek, Przygody dobrego wojaka Szwejka czasu wojny światowej, Ossolineum, Wrocław 2017, s. XLIII