polský

polský (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) polski

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	m żw	m nżw	ż	n	m żw	m nżw	ż	n
mianownik	polský		polská	polské	polští	polské		polská
dopełniacz	polského		polské	polského	polských
celownik	polskému		polské	polskému	polským
biernik	polského	polský	polskou	polské	polské			polská
wołacz	polský		polská	polské	polští	polské		polská
miejscownik	polském		polské	polském	polských
narzędnik	polským		polskou	polským	polskými
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Polská republika • Polská Ostrava • polský jazyk • malopolský • velkopolský • staropolský • vasrpolský

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polák m, Polka ż, Polsko n, pole n

przym. polní

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) czes. Polsko + -ý < pol. Polska

uwagi:

źródła: