policjantka

policjantka (język polski)

policjantka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌpɔlʲiˈt͡sʲjãntka], AS: [polʹicʹi ̯ãntka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, która pracuje w policji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	policjantka	policjantki
dopełniacz	policjantki	policjantek
celownik	policjantce	policjantkom
biernik	policjantkę	policjantki
narzędnik	policjantką	policjantkami
miejscownik	policjantce	policjantkach
wołacz	policjantko	policjantki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. policja ż, policjant mos

przym. policyjny

przysł. policyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: policjant

• angielski: (1.1) policewoman
• czeski: (1.1) policistka ż
• duński: (1.1) politikvinde w
• esperanto: (1.1) policistino
• francuski: (1.1) policière ż
• litewski: (1.1) policininkė ż
• łotewski: (1.1) policiste ż
• niemiecki: (1.1) Polizistin ż
• szwedzki: (1.1) poliskvinna w
• węgierski: (1.1) rendőrnő
• wilamowski: (1.1) śandaryn ż
• włoski: (1.1) poliziotta ż

źródła: