pokorniutki

pokorniutki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔkɔrʲˈɲutʲci], AS: [pokorʹńutʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zdrobn. od: pokorny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	pokorniutki		pokorniutka	pokorniutkie	pokorniutcy	pokorniutkie
dopełniacz	pokorniutkiego		pokorniutkiej	pokorniutkiego	pokorniutkich
celownik	pokorniutkiemu		pokorniutkiej	pokorniutkiemu	pokorniutkim
biernik	pokorniutkiego	pokorniutki	pokorniutką	pokorniutkie	pokorniutkich	pokorniutkie
narzędnik	pokorniutkim		pokorniutką	pokorniutkim	pokorniutkimi
miejscownik	pokorniutkim		pokorniutkiej	pokorniutkim	pokorniutkich
wołacz	pokorniutki		pokorniutka	pokorniutkie	pokorniutcy	pokorniutkie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pokora

przym. pokorny

przysł. pokornie, pokorniutko

czas. pokornieć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: