pojedynczo

pojedynczo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃɔ], AS: [poi ̯edỹṇčo], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) samemu, w pojedynkę, oddzielnie

odmiana:

(1.1) nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Do kasy proszę podchodzić pojedynczo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) w pojedynkę

antonimy:

(1.1) zbiorowo, grupowo

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. pojedynczy

rzecz. jeden n/mzw/mos, jedynak mos, pojedynczość ż, pojedynek mrz, jedność ż, jedynka ż, pojedynka

przysł. w pojedynkę

licz. gł. jeden

zaim. jeden

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. pojedynczy

uwagi:

pisownia „pojedyńczo” to błąd ortograficzny

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) individually
• esperanto: (1.1) sole, unuope
• niemiecki: (1.1) allein, einzeln
• węgierski: (1.1) egyedül, egyénileg, egyenként, külön

źródła: