poftă (język rumuński) edytuj

wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chęć, chętka, ochota[1]
(1.2) zachcianka[1]
(1.3) apetyt[1]
odmiana:
(1.1-3) lp poftă; lm pofte
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. pofti
przym. pofticios
wykrz. poftim
związki frazeologiczne:
etymologia:
od rum. pofti < prasł. *pochъtěti, por. scs. похоть[2], bułg. похта[3]
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
  2.   Hasło „похоть” w: Старославянский словарь (по рукописям X‒XI веков), red. Р. М. Цейтлин, Р. Вечерка, Э. Благова, Русский язык, Moskwa 1994, ISBN 5-200-01113-2, s. 493.
  3.   Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 212.