podporucznik

podporucznik (język polski)

naramiennik podporucznika (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌpɔtpɔˈrut͡ʃʲɲik], AS: [potporučʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) najniższy stopień oficerski

(1.2) osoba posiadająca stopień podporucznika (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	podporucznik	podporucznicy
dopełniacz	podporucznika	podporuczników
celownik	podporucznikowi	podporucznikom
biernik	podporucznika	podporuczników
narzędnik	podporucznikiem	podporucznikami
miejscownik	podporuczniku	podporucznikach
wołacz	podporuczniku	podporucznicy

przykłady:

(1.1) Na stopień podporucznika – jako pierwszy stopień oficerski – mianuje Prezydent RP.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) skr. ppor.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. podporucznikostwo, podporucznikowa, podporucznikówna

przym. podporucznikowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) subleŭtenanto, vicleŭtenanto
• niemiecki: (1.1) Podporutschik

źródła: