podniecać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔdʲˈɲɛʦ̑aʨ̑], AS[podʹńecać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. podniecić)

(1.1) wywoływać stan silnego radosnego pobudzenia nerwowego i uczuciowego[1]
(1.2) wzmagać intensywność czegoś[1]
(1.3) wywoływać czymś stan silnego pobudzenia seksualnego[1]

czasownik zwrotny niedokonany podniecać się (dk. podniecić się)

(2.1) wywoływać u siebie stan silnego radosnego pobudzenia nerwowego i uczuciowego[2]
(2.2) wpadać w stan silnego ożywienia[2]
(2.3) zostawać pobudzonym seksualnie lub zmysłowo[2]
(2.4) podniecać (1.3) wzajemnie jeden drugiego[2]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
(2.1-4) koniugacja I
przykłady:
(2.1) Fizycy podniecają się teraz przepiękną teorią, według której świat wcale nie jest zbudowany z kulistych cząstek materii, ale jest symfonią drgających strun[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) radować, cieszyć
(1.3) stymulować
(2.1) stymulować się
(2.2) radować się, cieszyć się
(2.4) stymulować się
antonimy:
(1.1) martwić
(1.3) uspokajać
(2.1) uspokajać się, martwić się
(2.2-4) uspokajać się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. niecić, rozniecać, podniecić dk.
rzecz. podniecenie n, podniecanie n, podnieta ż
przym. podniecający, podniecony
przysł. podniecająco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „podniecić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3   Hasło „podniecić się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Piotr Cieśliński, Magda Podsiadły, Fizyka, „Gazeta Wyborcza”, 1997-02-11, Narodowy Korpus Języka Polskiego.