podbijać (język polski) edytuj

 
dziewczynka podbija (1.1) piłkę
wymowa:
IPA[pɔdˈbʲijäʨ̑], AS[podbʹii ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) nadawać ruch lub używać siły, uderzając od spodu
(1.2) zwyciężać i brać pod swoje panowanie
(1.3) przen. zdobywać czyjąś życzliwość, miłość lub sympatię
(1.4) mocować coś do czegoś od spodu
(1.5) oferować wyższą stawkę w licytacji
odmiana:
(1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Potrafię podbijać futbolówkę przez pół godziny non stop.
(1.2) Niemcy podbijali Europę cztery lata zanim dostali łupnia.
(1.3) Nowy wnuczek zawsze podbija dziadków momentalnie.
(1.4) Na zimę podbijamy poddasze domu wełną mineralną.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) ujmować, zdobywać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dk. podbić
rzecz. podbój m, podbijanie n
związki frazeologiczne:
podbijać bębenek
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: