pocieszyciel (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który daje pocieszenie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela, da wam, aby z wami był na zawsze.[1]
(1.1) Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pociecha ż, cieszenie n, pocieszanie n, pocieszenie n
forma żeńska pocieszycielka ż
czas. pocieszać ndk., pocieszyć dk., cieszyć ndk., ucieszyć dk.
przym. pocieszny
przysł. pociesznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pocieszyć + -el
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: