pociecha

pociecha (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈt͡ɕɛxa], AS: [poćeχa], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) to, co pociesza; pokrzepiające słowa, wsparcie

(1.2) pot. dziecko

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pociecha	pociechy
dopełniacz	pociechy	pociech
celownik	pociesze	pociechom
biernik	pociechę	pociechy
narzędnik	pociechą	pociechami
miejscownik	pociesze	pociechach
wołacz	pociecho	pociechy

przykłady:

(1.1) Po stracie żony wiara była jego jedyną pociechą.

(1.2) Zwykle w sobotę zabieram swoją pociechę na spacer.

składnia:

kolokacje:

(1.1) słowo pociechy

synonimy:

(1.1) pocieszenie, wsparcie, otucha

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pocieszenie n, pocieszyciel mos, pocieszycielka ż

czas. cieszyć ndk., ucieszyć dk., pocieszyć dk.

przym. pocieszny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pocieszać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) consolation, comfort, solace
• arabski: (1.1) تأسية
• francuski: (1.1) confort, consolation
• hiszpański: (1.1) consuelo
• jidysz: (1.1) נחמה ż (nechome)
• kaszubski: (1.1) omioda ż, ucecha ż, pòceszenié n, pòcecha ż; (1.2) pòcecha ż
• łaciński: (1.1) solacium n, consolatio ż, solamen n, alloquium n
• niemiecki: (1.1) Trost m, Aufmunterung ż; (1.2) Nachwuchs m, Sprössling m
• portugalski: (1.1) conforto m
• rosyjski: (1.1) утешение n
• włoski: (1.1) conforto m, viatico m

źródła: