Wikisłownik

pochodnia

pochodnia (język polski) edytuj

 
pochodnie (1.1)
wymowa:
IPA: [pɔˈxɔdʲɲa], AS: [poχodʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) smolne łuczywo lub skręcone pakuły, szmaty nasycone smołą osadzone na kawałku drewna, używane dawniej do oświetlania, obecnie raczej dla efektów świetlnych; zob. też pochodnia w Wikipedii
(1.2) astr. rozbłysk na tarczy słonecznej
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpochodniapochodnie
dopełniaczpochodnipochodni
celownikpochodnipochodniom
biernikpochodniępochodnie
narzędnikpochodniąpochodniami
miejscownikpochodnipochodniach
wołaczpochodniopochodnie
przykłady:
(1.1) Sędziowie zajęli siedzenia za stołem, pochodnie zatknięto w żelazne świeczniki przy słupach przybite; na stole zapalono lampy[1].
(1.1) Pochodnie, czyli długie sznury nasycone materiałami palnymi, były, ale nie było ognia[2].
(1.1) Wypaliło mu się sześć pochodni; noc musiała się już zbliżać ku końcowi[3].
(1.1) Jego pochodnia rozświetlała zaledwie część przestrzeni, której ogromna reszta ginęła w gęstym mroku[3].
(1.1) O kilka kroków za nimi szła inna grupa osób oświetlona jedną pochodnią[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) zapalać / zapalić pochodnie
synonimy:
(1.1) łuczywo, żagiew; reg. śl. fachla, reg. śl. facla, reg. śl. fachtla, reg. śl. fachula
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pochód m
związki frazeologiczne:
żywa pochodnia
etymologia:
prasł. *pochodьnja[4]
por. czes. pochodeň, słc. pochodeň
uwagi:
(1.2) por. plama słoneczna
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ J. B. Dziekoński, Sędziwoj
  2. ↑ B. Prus, Faraon
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 B. Prus, Faraon
  4. ↑   Hasło „pochodnia” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pochodnia&oldid=8326182”