Wikisłownik

pocałunek

pocałunek (język polski) edytuj

 
pocałunek (1.1)
 
pocałunek (1.1)
wymowa:
​?/i, IPA: [ˌpɔʦ̑aˈwũnɛk], AS: [pocau̯ũnek], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) serdeczne dotknięcie ustami innej osoby
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpocałunekpocałunki
dopełniaczpocałunkupocałunków
celownikpocałunkowipocałunkom
biernikpocałunekpocałunki
narzędnikpocałunkiempocałunkami
miejscownikpocałunkupocałunkach
wołaczpocałunkupocałunki
przykłady:
(1.1) Pocałunek dwóch piosenkarek na scenie wywołał masę spekulacji i skandal obyczajowy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) długi / namiętny / pierwszy / powitalny / pożegnalny pocałunek • pocałunek na dobranoc / na powitanie / na pożegnanie • pocałunek w czoło / w policzek / w usta
synonimy:
(1.1) pot. buziak, całus; gw. (Górny Śląsk) dzióbek, dzióbeczek, gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) pusa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. całus mrz, całowanie n, pocałowanie n, scałowanie n, zacałowanie n
czas. całować ndk., pocałować dk., scałować dk., zacałować dk.
przym. całuśny
związki frazeologiczne:
francuski pocałunek • judaszowy pocałunek / pocałunek Judasza • pocałunek z języczkiem • pocałunek śmierci
etymologia:
(1.1) od pol. pocałować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pocałunek&oldid=8336354”